Nu moet je nog naar het sprookjesbos om reuzen te zien, maar vanaf maandag 22 mei zijn ze gewoon in Utrecht. Met z'n zevenen.
Er was eens...een stad, die stad was de mooiste van het land. Zoals haar was er maar één. En als ze niet de mooiste was dan was ze in ieder geval de slimste of anders wel de gezondste: iedereen fietste er naarstig in het rond, van hot naar her, van kamer naar villa, over het kanaal en over de gracht. En naar het station.
Fietsen naar het station, dat was wel het leukste. Want vanaf dat station kon je overal heen, om te kijken hoe het in andere steden was. Maar hoe verder je ging des te langer was de terugweg. Er waren steden met trollen, en grappen en grollen, met nimfen en prinsessen en water en bomen en pleinen en soms ook met grachten. Maar die grachten hadden dan weer geen werven. En die pleinen heetten er nooit Ledig Erf. De meisjes waren er lang niet zo leuk en de jongens, ach de jongens. Als je de trein nam en ergens anders uitstapte dan in de mooiste stad van het land..
Die stad, die mooie stad, met die leuke meisjes, die guitige jongens, had alles. Bijna alles. Er ontbraken nog 7 reuzen. Er was eens...